Կարոտած . . . ♥

Ախ երանի մանկանայի կրկին 

Ու նորից գրկեի ես իմ տիկնիկին,

Որին վաղուց եմ արկղում փակել,

Անպետք իրի պես մի կողմ եմ նետել:

Ջերմություն արդեն նրան չեմ տալիս,

Բայց ինքս արդեն դա էլ չեմ ստանում,

Ես էլ , ինչպես տիկնիկը իմ մեծ,

Փակվել եմ հիմա մի մութ սենյակում,

Որտեղից ոչ մի լույս ներս չի գալիս,

Հոգուս էլ ոչ մի հույլ էլ չի տալիս:

Մտածում եմ , որ գուցե կորցրածս մանկությանս հետ

Ես պայքարելու հույսն եմ կորցրել,

Մեկ էլ դատում եմ սառը ուղեղով 

Ու համոզվում եմ , որ կյանքն իր տեղով պայքար է , որ կա ...

Ապրել կարող է պայքարի ելնող ու ետ չնայող ցանկացած մեկը,

Այդպիսի մեկն էլ փորձում եմ լինել

Ու այս կյանքում շատ բարձունք նվաճել :

Խորհուրդ Ձեզ կտամ դեռ ՄԱՆՈՒԿ մարդիկ ,

Ապրեք մանկությունը խաղաղ , երջանիկ ,

Վայելեք այն իր ողջ հրաշքներով,

Որ երջանկանաք նրան հիշելով :

07.07.2013թ.

Սանկտ Պետերբուրգ